Niet tekort door de bocht (Chiangmai, Pai, Doi Inthanon, Lod cave)
19 oktober 2017 - Pai, Thailand
I' m on the top of the world, I 'm looking....
Ik betrap me erop dat ik een fout nummer van the Carpenters aan het neuriën ben (sorry als ik mensen beledig)
We zijn met een excursie onderweg naar Doi Inthonan. Iets wat later een prachtig park schijnt te zijn met mooie uitzichten en rustgevende warervallen. Daarnaast bezoeken we ook een bergdorpje, hier wonen mensen die oorspronkelijk uit Myanmar komen. We krijgen te zien hoe zij kleeden weven, en ook drink ik er de lekkerste koffie ooit gedronken. Een heel stuk goedkoper en lekkerder dan de Starbucks ;)
Om in dit mooie gebied te komen hebben we heel wat beklimmingen doorstaan. Het is een van de kenmerken van het noorden van Thailand. Respect voor de autobestuurders!
Over de beklimmingen en bochten gesproken, maar liefst 762 stuks kwamen we tegen toen we van Chiang mai naar Pai in een minivan op en neer geslingerd werden. Want, ai ai ai wat is het een complexe weg naar Pai...
Het was best spannend om te zien welke manouvres de chauffeur uitvoerde om andere auto's in te halen.
Echter stonden er nog wel spannendere momenten op ons te wachten.
Zo bleek vlakbij ons resort een koningscobra te zitten die de locals aan het vangen waren. Helaas (of misschien wel gelukkig?) hebben wij hem niet gezien.
Een andere keer toen mijn hart in mijn keel sloeg, was toen ik achterna werd gezeten door 3 zwerfhonden toen we aan het fietsen waren. Ze sprongen op me, snuffelden en liepen op een bepaald moment weer weg. Ik dacht telkens bij mijzelf: 'als ze maar niet bijten of likken ! Ik heb geen zin om twee prikken te halen tegen rabiës!'
Gelukkig was dit niet het geval.
Aangekomen op ons resort, kom ik bij van de schrik en ben benieuwd naar de 'Porridge' die ik de volgende dag als ontbijt ga eten. Ok, het klinkt inderdaad Brits, en waarom serveren ze dit in vredesnaam in Thailand?
Het heeft ermee te maken dat één van de eigenaren van het resort een Schotse is.
Porridge blijkt uiteindelijk best lekker. Het is een rijstepap die me doet denken aan de pap die ik normaal op een werkdag als ontbijt naar binnen werk. Maar dan zonder dragonfruit, passievrucht en mango..
Die avond zelf gaan we gezellig een soort van gourmetten met een ander Nederlands stel. Grappig om te zien dat dit soort restaurants bestaan. Ik mis alleen nog de kerstboom..
De laatste dag bezoeken we mooie uitzichtpinten, en de Lod cave. Een grot met prachtig gevormde stalagmieten (Wat een woord!)
Terwijl ik dit typ zitten we in een minivan te dalen om terug te gaan naar Chiang mai.
Ik probeer zelf niet te kort door de bocht te zijn, maar daar houdt de chauffeur die voor me zit geen rekening mee...
Ik betrap me erop dat ik een fout nummer van the Carpenters aan het neuriën ben (sorry als ik mensen beledig)
We zijn met een excursie onderweg naar Doi Inthonan. Iets wat later een prachtig park schijnt te zijn met mooie uitzichten en rustgevende warervallen. Daarnaast bezoeken we ook een bergdorpje, hier wonen mensen die oorspronkelijk uit Myanmar komen. We krijgen te zien hoe zij kleeden weven, en ook drink ik er de lekkerste koffie ooit gedronken. Een heel stuk goedkoper en lekkerder dan de Starbucks ;)
Om in dit mooie gebied te komen hebben we heel wat beklimmingen doorstaan. Het is een van de kenmerken van het noorden van Thailand. Respect voor de autobestuurders!
Over de beklimmingen en bochten gesproken, maar liefst 762 stuks kwamen we tegen toen we van Chiang mai naar Pai in een minivan op en neer geslingerd werden. Want, ai ai ai wat is het een complexe weg naar Pai...
Het was best spannend om te zien welke manouvres de chauffeur uitvoerde om andere auto's in te halen.
Echter stonden er nog wel spannendere momenten op ons te wachten.
Zo bleek vlakbij ons resort een koningscobra te zitten die de locals aan het vangen waren. Helaas (of misschien wel gelukkig?) hebben wij hem niet gezien.
Een andere keer toen mijn hart in mijn keel sloeg, was toen ik achterna werd gezeten door 3 zwerfhonden toen we aan het fietsen waren. Ze sprongen op me, snuffelden en liepen op een bepaald moment weer weg. Ik dacht telkens bij mijzelf: 'als ze maar niet bijten of likken ! Ik heb geen zin om twee prikken te halen tegen rabiës!'
Gelukkig was dit niet het geval.
Aangekomen op ons resort, kom ik bij van de schrik en ben benieuwd naar de 'Porridge' die ik de volgende dag als ontbijt ga eten. Ok, het klinkt inderdaad Brits, en waarom serveren ze dit in vredesnaam in Thailand?
Het heeft ermee te maken dat één van de eigenaren van het resort een Schotse is.
Porridge blijkt uiteindelijk best lekker. Het is een rijstepap die me doet denken aan de pap die ik normaal op een werkdag als ontbijt naar binnen werk. Maar dan zonder dragonfruit, passievrucht en mango..
Die avond zelf gaan we gezellig een soort van gourmetten met een ander Nederlands stel. Grappig om te zien dat dit soort restaurants bestaan. Ik mis alleen nog de kerstboom..
De laatste dag bezoeken we mooie uitzichtpinten, en de Lod cave. Een grot met prachtig gevormde stalagmieten (Wat een woord!)
Terwijl ik dit typ zitten we in een minivan te dalen om terug te gaan naar Chiang mai.
Ik probeer zelf niet te kort door de bocht te zijn, maar daar houdt de chauffeur die voor me zit geen rekening mee...
