Geprikkeld, maar wanneer overprikkeld? (Bangkok)

Duizenden geuren,kleuren en geluiden. We zijn op Khao san road, het backpackerswalhalla van Bangkok. 'toek toek' 'nice suit my friend'( ze schijnen hier wel snel vriendschappen te sluiten?), roepen mannen met borden in de handen, terwijl je aan de andere kant een man ziet lopen met gefrituurde schorpioenen op stok.
'Nee dank je, een andere keer.'
Denk ik bij mijzelf, terwijl ik nog niet ga weten dat ik me een dag later ga wagen aan een ijsje van het veelbesproken fruit: 'Durian.'

De volgende bezoeken we de weekendmarkt. We gaan er naar toe met de bus, maar qua duidelijkheid is dit geen Arriva:).
Het is niet duidelijk wanneer de bus precies komt,en of hij komt?
Uiteindelijk blijkt dan bus 3 niet te rijden (zelfs de politie weet het niet eens)  op zondag en gaat bus 524 wel naar de JJ market (zoals de locals hem noemen.) we komen er gelukkig achter via een vriendelijke Thaise vrouw.
In de bus moet je trouwens niet betalen aan de buschauffeur. Nee,een vrouw met een uit de hand gelopen etwee van hard plastic komt het geld halen.

Eenmaal op de weekendmarkt aangekomen, is hier letterlijk alles te vinden. Er hangt een drukke,maar gezellige sfeer. Later lezen we dat het de grootste openlucht bazaar van Azië is.

Na een paar uur kraampjes kijken, nemen we de bus en komt Vera met een leuk idee om naar de skybar voor een fruit dessert.

Dat betekent op naar het hoogste hotel van Thailand: het Bayoke skyhotel.
Hier genieten we op de 18e verdieping van een heerlijk onbeperkt vers fruit dessert met bekend en minder bekend fruit,zoals dragon fruit,starfruit en passievrucht.
Ten slotte maken we op de70e en 84e verdieping een stop om van het uitzicht te genieten op een ronddraaiend plateau. Gaaf om een keer te doen. The sky(hotel) is the limit!

In het hotel zelf zijn de gasten trouwens te lui om op de knop van de lift te duwen. Picolo's die me doen denken aan de film 'Abeltje' staan hier achter de knoppen. Alleen wordt er nu gelukkig niet op de verkeerde knop geduwd...

Op de terugweg mis ik de vrouw met de uit de handgelopen etwee in de bus. Wanneer ik aan de buschauffeur vraag,waar ik moet betalen zegt hij: 'Fee.'
Nou dat is mooi meegenomen.
Aangekomen in onze hotelkamer denk ik terug aan alle mooie uitzichten en lichtjes die we vandaag hebben gezien.
Het wordt tijd om te slapen, wat helaas moeilijk lijkt te worden in een stad die zelf nooit slaapt. Toch word ik geprikkeld door mijn kussen,waardoor ik met behulp van een slaapmasker en oordopjes uiteindelijk in slaap val.
Good night (busy) Bangkok!