Van Oh oh Cherso naar een rustige bungalow (Koh Phi phi, OaNang, Railay en Krabi)
17 november 2017 - Koh Phi Phi, Thailand
Wanneer we met de speedboot aankomen op het eiland Koh Phi phi, staat de hele pier vol met bepakte mensen. ' Wat een drukte!' denk ik bij mijzelf.
Lopend naar het resort waar we verbijven, lijkt het er niet rustiger op te worden. Het is alsof er teveel mensen op dit stukje Thailand zitten.
Daarbij lijkt het alsof we in een aflevering van Oh oh Cherso (of gezien de vele Britten, kan ik beter zeggen Jersey shore) zijn beland.
Koh phi phi doet zijn status als feesteiland meteen eer aan.
Maar we proberen ons niet blind te staren op de herriemakende Britten. We komen er gelukkig snel achter dat Koh phi phi ook zijn pareltjes kent. Dat betekent dus niet meefeesten in een bar waar ze nog nooit hebben gehoord van de decibelgrens (we zijn ten slotte geen 18 meer).
Nee, dat betekent genieten van een mooi viewpoint, waarbij je een mooi uitzicht hebt van het eiland, en haar omgeving. Je moet hiervoor wel veel trappen oplopen, maar dat is het zeker waard!
We zijn daarnaast ook een eilandentoer gaan doen. Je betaalt hiervoor 10 Euro.
We hebben tijdens de toer op meerdere plekken mogen snorkelen en vissen in allerlei mooie kleuren kunnen aanschouwen. Ook hebben we de kans gekregen om apen te voeren en te aaien, op het origineel genaamde 'monkey beach.'
Daarnaast zijn we letterlijk in de voetsporen getreden van Leonardo Dicaprio. We brachten tijdens de tour namelijk een bezoek aan Maya beach, het bekende strand waar in 2000 de film 'The Beach' is opgenomen. Door deze film is dit eiland een toeristische trekpleister geworden. Wanneer je echter niet teveel let op de andere toeristen, kun je hier genieten van een wit strand en een helder blauwe zee met een mooi uitzicht op de kalksteenrotsen.
In de avond, aan het eind van de toer werd ons aangegeven dat we konden snorkelen en lichtgevende plankton zouden zien. Helaas was dit niet het geval.
Koh phi phi was een mooie plek om te zien, mits je de hordes zuipende toeristen even aan de kant schuift. Een verblijf in een mooi, afgelegen resort met zwembad, hielp hierbij om beter te kunnen relaxen.
Na twee dagen op dit feesteiland te hebben vertoefd, zijn we met de boot naar kustplaats Oa Nang gevaren.
In Oa nang hebben we vooral rustig aan gedaan. Een mooie afgelegen bungalow waar we in mochten verblijven droeg bij aan het versterken van deze relaxmodus.
Daarnaast zorgde de eigenaresse van de bungalows ervoor dat we werkelijk niks tekort kwamen. Zo werd de bungalow elke dag schoongemaakt en kregen we regelmatig vers fruit.
Het typeert de vriendelijkheid en de bescheidenheid van de Thai, waarmee we op de meeste plekken kennis hebben mogen maken.
Bij het relaxgevoel hoorde natuurlijk ook lekker eten en een aantal lekkere (typisch Thaise) shakes, waarbij banaan en koffie een gouden combinatie bleek te zijn.
Toch hebben we niet alleen maar gerelaxed. Zo zijn we op een ochtend gaan kayakken tussen de mangroves, en hebben we met een longtailboot ( voor 5 Euro retour), het mooie railaybeach bezocht. Ook hebben we een klein gedeelte van Krabi stad en de Tiger cave temple bezocht.
Bij de laatste twijfelden of we dit zouden doen, gezien de vele tempels die we al hadden gezien en de 1237 trappen die nodig waren om op de heuvel te komen, waarop de tempel is gelegen. Echter, eenmaal boven, waren we blij dat we toch waren gegaan. Een prachtig uitzicht over Krabi en zelfs een stukje Phuket, met daarbij een inmens groot gouden Boeddhabeeld en een heerlijke stilte. Omdat het onderweg naar de tempel flink aan het regenen was, leken vele bezoekers even te wachten met de klim. Het resultaat was dat we het geluk hadden, om maar met 4 mensen op de heuvel te staan. Heerlijk die rust!
Onderweg terug zijn we (zoals in vele gebieden) vele apen tegen gekomen.
Ik had er moeite mee om de bungalow in Oa Nang te moeten verlaten. Ik zou de mooie ligging en de fijne sfeer gaan missen.
Maar, gezien we backpackers zijn werd het tijd voor ons volgende avontuur. Het zou ons de nodige energie gaan kosten, maar waar we zouden ook er veel voor terug gaan krijgen..
Lopend naar het resort waar we verbijven, lijkt het er niet rustiger op te worden. Het is alsof er teveel mensen op dit stukje Thailand zitten.
Daarbij lijkt het alsof we in een aflevering van Oh oh Cherso (of gezien de vele Britten, kan ik beter zeggen Jersey shore) zijn beland.
Koh phi phi doet zijn status als feesteiland meteen eer aan.
Maar we proberen ons niet blind te staren op de herriemakende Britten. We komen er gelukkig snel achter dat Koh phi phi ook zijn pareltjes kent. Dat betekent dus niet meefeesten in een bar waar ze nog nooit hebben gehoord van de decibelgrens (we zijn ten slotte geen 18 meer).
Nee, dat betekent genieten van een mooi viewpoint, waarbij je een mooi uitzicht hebt van het eiland, en haar omgeving. Je moet hiervoor wel veel trappen oplopen, maar dat is het zeker waard!
We zijn daarnaast ook een eilandentoer gaan doen. Je betaalt hiervoor 10 Euro.
We hebben tijdens de toer op meerdere plekken mogen snorkelen en vissen in allerlei mooie kleuren kunnen aanschouwen. Ook hebben we de kans gekregen om apen te voeren en te aaien, op het origineel genaamde 'monkey beach.'
Daarnaast zijn we letterlijk in de voetsporen getreden van Leonardo Dicaprio. We brachten tijdens de tour namelijk een bezoek aan Maya beach, het bekende strand waar in 2000 de film 'The Beach' is opgenomen. Door deze film is dit eiland een toeristische trekpleister geworden. Wanneer je echter niet teveel let op de andere toeristen, kun je hier genieten van een wit strand en een helder blauwe zee met een mooi uitzicht op de kalksteenrotsen.
In de avond, aan het eind van de toer werd ons aangegeven dat we konden snorkelen en lichtgevende plankton zouden zien. Helaas was dit niet het geval.
Koh phi phi was een mooie plek om te zien, mits je de hordes zuipende toeristen even aan de kant schuift. Een verblijf in een mooi, afgelegen resort met zwembad, hielp hierbij om beter te kunnen relaxen.
Na twee dagen op dit feesteiland te hebben vertoefd, zijn we met de boot naar kustplaats Oa Nang gevaren.
In Oa nang hebben we vooral rustig aan gedaan. Een mooie afgelegen bungalow waar we in mochten verblijven droeg bij aan het versterken van deze relaxmodus.
Daarnaast zorgde de eigenaresse van de bungalows ervoor dat we werkelijk niks tekort kwamen. Zo werd de bungalow elke dag schoongemaakt en kregen we regelmatig vers fruit.
Het typeert de vriendelijkheid en de bescheidenheid van de Thai, waarmee we op de meeste plekken kennis hebben mogen maken.
Bij het relaxgevoel hoorde natuurlijk ook lekker eten en een aantal lekkere (typisch Thaise) shakes, waarbij banaan en koffie een gouden combinatie bleek te zijn.
Toch hebben we niet alleen maar gerelaxed. Zo zijn we op een ochtend gaan kayakken tussen de mangroves, en hebben we met een longtailboot ( voor 5 Euro retour), het mooie railaybeach bezocht. Ook hebben we een klein gedeelte van Krabi stad en de Tiger cave temple bezocht.
Bij de laatste twijfelden of we dit zouden doen, gezien de vele tempels die we al hadden gezien en de 1237 trappen die nodig waren om op de heuvel te komen, waarop de tempel is gelegen. Echter, eenmaal boven, waren we blij dat we toch waren gegaan. Een prachtig uitzicht over Krabi en zelfs een stukje Phuket, met daarbij een inmens groot gouden Boeddhabeeld en een heerlijke stilte. Omdat het onderweg naar de tempel flink aan het regenen was, leken vele bezoekers even te wachten met de klim. Het resultaat was dat we het geluk hadden, om maar met 4 mensen op de heuvel te staan. Heerlijk die rust!
Onderweg terug zijn we (zoals in vele gebieden) vele apen tegen gekomen.
Ik had er moeite mee om de bungalow in Oa Nang te moeten verlaten. Ik zou de mooie ligging en de fijne sfeer gaan missen.
Maar, gezien we backpackers zijn werd het tijd voor ons volgende avontuur. Het zou ons de nodige energie gaan kosten, maar waar we zouden ook er veel voor terug gaan krijgen..
